Κνημίς

Καμένα Βούρλα - Μονοπάτι των Σπηλαίων - Καρυά - Οικισμός / Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (& Επιστροφή)

10/03/2024

Η ανυπομονησία ήταν πολύ μεγάλη για αυτή την εξόρμηση – την  πρώτη για το 2024, μετά από αρκετό καιρό αλλά επίσης ανυπομονοσία και για τη περιοχή της εξόρμησης, το Όρος Κνημίδα!!!

κνημίδα η [knimíδa] : μεταλλικό ή δερμάτινο κάλυμμα που φορούσαν οι πολεμιστές της αρχαιότητας για την προστασία της κνήμης· περικνημίδα1: Xάλκινες κνημίδες. [λόγ. < αρχ. κνημίς, αιτ. -ίδα]

Το Όρος Κνημίδα ή Κνημίς, είναι ένα μικρό βουνό που βρίκεται πάνω από τις παραθαλάσσιες τοποθεσίες των Καμένων Βούρλων και του Αγίου Κωνσταντίνου, στη Φθιώτιδα. Είναι γνωστό βουνό ως ορεινός όγκος κι όχι ως όνομα αφού το βλέπουν όλοι όσοι ταξιδεύουν στην Εθνική Οδό! 

Ως ορεινός όγκος χαρακτηρίζεται από το μέγιστο υψόμετρο της κορυφής, που είναι περίπου 925 μ., αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν το κάνει λιγότερο όμορφο ή επιβλητικό - ειδικά αν βρίσκεσαι μέσα στη θάλασσα και το έχεις απέναντι σου και βλέπεις τις απότομες πλαγιές...

Την έναρξη της πεζοπορίας κι απλά για λόγους ασφάλειας των αυτοκινήτων, την κάναμε μέσα από το Καμένα Βούρλα. Από εκεί περπατήσαμε προς τη νέα Εθνική Οδό, τη διασχίσαμε και βρεθήκαμε στο σημείο έναρξης του Μονοπατιού 7 - "Μονοπάτι των Σπηλαίων". 

Το μονοπάτι έχει πάρει το όνομα του λόγο των πολλών σπηλιών που αντικρίζεις καθώς το διασχίζεις. 

Στην αρχή του, χαρακτηρίζεται από τα πολλά σκαλιά (αυτοσχέδια με κορμούς δέντρων), την πρασινάδα του τόπου, την πανέμορφη θεα προς τον Μαλιακό Κόλπο και την έντονη ανηφορική κλίση - ειδικά για τα πρώτα 3 χλμ. της διαδρομής, απο εκείνο το σημείο.

Η Κνημίδα μπορεί να θεωρηθεί παραβούνι του Καλλίδρομου αφού αποτελεί τις ανατολικές του απολήξεις και το ιδιαίτερο σε αυτόν τον μικρό ορεινό όγκο είναι ότι οι πλαγιές προς τη θάλλασα (Μαλιακός - Ευβοϊκός κόλπος) έχουν απότομη κλίση κι ότι είναι κατάφυτη και γεμάτη με τεράστια βράχια.

Καθώς ανεβαίνουμε έυκολα συσχετίζουμε το όνομα του μονοπατιού με τα πολυάριθμα σπήλαια, τις βραχοσκεπές και τους ανοιχτούς θόλους.

Το μονοπάτι προσφέρει εντυπωσιακή θέα τόσο προς τη θάλασσσα (Μαλιακό Κόλπο - Βόρειο Ευβοϊκό - Λιχαδονήσια) - κυρίως στο ανέβασμα και το κατέβασμα όσο και προς τους γύρω ορεινούς όγκους - όταν όμως είσαι πλέον σε μεγαλύτερα υψόμετρα και έχεις θέα! Πραγματικά τι πανέμορφες εικόνες!!!

Τα Καμένα Βούρλα και όλες οι γύρω περιοχές ως παραθαλάσσιες τοποθεσίες έχουν και τη θαλάσσια αύρα που επιδρά σε αυτές τις πλαγιές παραμετροποιώντας το οικοσύστημα και από αυτή τη μεριά. Πολύ υγρασία, εύφορο έδαφος, γεμάτο με δέντρα και άλλα φυτά που υπάρχουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τη θέση «βρύση Γιαννάκη» όπου και καταλήγει αυτό το μονοπάτι.

Η βρύση - η οποία δεν έχει ποτέ νερό - αποτελεί το κομβικό σημείο για τον πεζοπόρο καθώς εκεί πρέπει να επιλέξει τι θα κάνει αφού από εκείνο το σημείο μπορεί σύντομα να βρεθεί στη κορυφή του βουνού Κνημίδα (25 λεπτά?) ή να πεζοπορήσει προς το χωριό Καρυά ή να επιστρέψει προς τα Καμένα Βούρλα επιλέγοντας το μονοπάτι που οδηγεί προς τον οικισμό κοντά Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. 

Λόγο χρόνου και ενθουσιασμού, επιλέξαμε να προχωρήσουμε προς το χωριό Καρυά, με στόχο όταν φτάσουμε εκεί να κάνουμε το μεγάλο μας διάλλειμα. Ειδικά αν υπήρχε και ένα καφενείο ανοικτό! 

Όντως φτάνοντας στο χωριό, περπατήσαμε προς τη πλατεία του και εκεί βρήκαμε ανοιχτό το "Καφέ Καρυά" και ήπιαμε τον καφέ μας και ξεκουραστήκαμε! 

Γνωρίσαμε και τη κυρία που λειτουργούσε το καφενείο του χωριού των δέκα κατοίκων..., μας είπε μερικά ιστορικά πράγματα για τη Καρυά ειδικά για τη περίοδο της Γερμανικής Κατοχής.

Από τη Καρυά επιστρέψαμε στη θέση «βρύση Γιαννάκη» κι από εκεί ακολουθήσαμε το μονοπάτι 5 προς τον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, για να επιστρέψουμε προς τα Καμένα Βούρλα. 

Από αυτό το σημείο και μετά η απόλαυση έγινε ακόμη μεγαλύτερη καθώς δεν υπήρχε πλέον θετική υψομετρική διαφορά να καλύψουμε αλλά η επιστροφή ήταν κατάβαση με ήπια κλίση!

Συνεχίζοντας το μονοπάτι 5 ανάποδα, κινηθήκαμε προς το μοναστήρι - κι αν φθάσαμε αρκετά κοντά, επιλέξαμε να προχωρήσουμε κανονικά με την επιστροφή μας. Το μοναστήρι έχουμε επισκεφτεί παλαιότερα με το αυτοκίνητο και σίγουρα αξίζει κάποιος να το γνωρίσει!

Συνεχίσαμε προς τον οικισμό όπου βρίσκεται η Ταβέρνα "Το αγνάντι" και αφού τον διασχίσαμε κατηφορίσαμε προς τη λουτρόπολη των Καμένων Βούρλων. 

Συμφωνήσαμε για άλλη μια φορά το πόσο οι φωτογραφίες αδικούν αυτά που βλέπουνε τα μάτια μας και ορίζουν οι αισθήσεις μας. Το μπλε του ουρανού και της θάλασσας να αναμιγνύεται με το πράσινο του δάσους και όλα τα υπόλοιπα χρώματα της φύσης ... και η φωτογραφία να αποτυπώνει με δεκάδες megapixel..... μόνο ένα ελάχιστο της εικόνας.... ένα μικρό ποσοστό του συνόλου των πληροφοριών και αισθήσεων που εντέλει γίνεται ανάμνηση!

Στον δρόμο συζητήσαμε για το που θα ήταν καλύτερα να καθίσουμε για φαγητό ... ψάρι, κρέας, ιταλική κουζίνα.... όλες οι επιλογές ανοιχτές για τα Καμένα Βούρλα που φημίζονται ως τουριστικός προορισμός! 

Η επιστροφή μας έγινε μετά από 7 ώρες περίπου, αφού ξεκινήσαμε στις 08:50 το πρωί και επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο λίγο πριν τις 16:00..., 19+ χλμ διαδρομής με +1100 μ ΘΥΔ και μια γλυκιά κούραση. 

Το μονοπάτι των Σπηλαίων πάνω από τα Καμένα Βούρλα ήταν πραγματικά μια από τις ομορφότερες διαδρομές που έχουμε κάνει!