Κιθαιρώνας

Πλαταιές - Κιθαιρώνας (Κορυφή Προφήτης Ηλίας ή Ελατιάς - 1409 μ.)

15/01/2023

Πρώτη εξόρμηση για το νέο έτος και επιλέχτηκε ο Κιθαιρώνας! Ο Κιθαιρώνας βρίσκεται ανάμεσα από το όρος Πατέρα, τα Γεράνεια Όρη και τη Πάρνηθα, στα σύνορα Αττικής και Βοιωτίας. Η υψηλότερη κορυφή του Κιθαιρώνα λέγεται Προφήτης Ηλίας ή Ελατιάς και έχει υψόμετρο 1409 μ. Η βλάστηση του Κιθαιρώνα είναι παρόμοια με τη βλάστηση της γειτονικής του Πάρνηθας με πευκοδάση σε χαμηλότερα υψόμετρα κι ελατοδάσος, γύρω από την κορυφή του.

Η ομάδα βρέθηκε στη Θήβα κι από εκεί πήγαμε στο χωριό Πλαταιές όπου και ξεκινήσαμε τη πεζοπορική μας διαδρομή. Από το γήπεδο του χωριού, κινηθήκαμε με ήπια ανηφορική κλίση στον ευρύτερο χώρο κι όχι ακριβώς σε σηματοδοτημένο μονοπάτι όπως πολλές φορές γίνεται... δυσκολότερο όμως ήταν ότι για αρκετή ώρα η διαδρομή ήταν μέσα από πουρνάρια! Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η αρχή ήταν άχαρη...

Σύντομα φθάσαμε στην Μονή Αγίας Τριάδας Βοιωτίας. Πρόκειται για μια ορθόδοξη χριστιανική μονή χτισμένη τον 15ο αιώνα, σε υψόμετρο 580 μέτρων, στις βόρειες πλαγιές του Κιθαιρώνα και σε απόσταση 4 χιλιομέτρων δυτικά των Πλαταιών. Αν και παλαιότερα ήταν ανδρική, σήμερα είναι γυναικεία μονή. 

Από εκεί συνεχίσαμε την ανηφορική μας πορεία και το ευτυχές γεγονός ήταν ότι βγήκαμε από τα πουρνάρια και κινηθήκαμε αρχικώς σε επαρχιακό δρόμο και έπειτα σε δασικό μονοπάτι - ο καιρός φαινόταν σύμμαχος - είχε σχεδόν άπνοια και δεν έκανε κρύο!

Κινούμενοι πλέον στον δασικό χώρο, στις πλαγιές του Κιθαιρώνα - μπήκαμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι 22 - κι η αλήθεια είναι ότι χαρήκαμε ιδιαίτερα για αυτό! Εντύπωση μας έκανε ότι δεν βλέπαμε πουλιά και δεν ακούγαμε κελαηδήματα ... μόνο ένα υπόκωφο περιοδικό μηχανικό θόρυβο από τις ανεμογεννήτριες που βλέπαμε από μακρυά. 

Σιγά σιγά άλλαζε και ο καιρός - κινούμενοι ανηφορικά, η θερμοκρασία ήταν μικρότερη και η υγρασία μεγαλύτερη! Οι μεγαθήριες κατασκευές των ανεμογεννητριών που συναντήσαμε καθώς πλησιάσαμε στην κορυφογραμμή μας έδωσε το έναυσμα για έντονη συζήτηση - κάπως ξεχαστήκαμε από τη φύση - και πλέον μιλάγαμε για ενέργεια, πολιτική, κοινωνία και οικονομία ! - η θέα του Κορινθιακού Κόλπου καθώς και η διαδικασία εύρεσης του μονοπατιού μας έκανε να επικεντρωθούμε πάλι στη πορεία μας! 

Οι τεράστιες αυτές κατασκευές (σχεδόν 120 μ Ύψος) αλλά και οι εργασίες που έγιναν στο αιολικό πάρκο (δρόμοι, καλώδια, πινακίδες κλπ) είχαν αλλάξει ριζικά το φυσικό περιβάλλον - χαρακτηριστικά συζητήσαμε πάνω σε αυτό το θέμα ότι οι μελλοντικές γενιές μάλλον θα αναφερόντουσαν σε αυτά τα έργα .... ως "εγκλήματα κατά της φύσης"....

Κινούμασταν περίπου σε 1050 μ υψόμετρο και η θερμοκρασία ολοένα ελαττώνονταν κι έτσι συνεχίσαμε τη πορεία μας με γρήγορο ρυθμό, προς τη κορυφή του βουνού που είναι στα 1409 μέτρα. Κινηθήκαμε σε μονοπάτι αλλά και δρόμους προκειμένου να προσεγγίσουμε τη κορυφή αλλά και να ξεκουραστούμε λίγο αφού κάναμε τη διαδρομή χωρίς κάποιο διάλειμμα. Το κρύο και οι άνεμοι δυσκόλευαν την προσπάθεια μας - πλέον όμως ήμασταν κοντά!

Περάσαμε κάποια κτίρια (πιθανώς του Στρατού, καταφύγια ? ) και διακρίναμε το γεωγραφικό σημείο της κορυφής - η ομίχλη ήταν τέτοια που δεν μας επέτρεπε να δούμε ούτε λίγα μέτρα μακρυά ... Έτσι δεν μπορέσαμε να θαυμάσουμε τη θέα της γύρω περιοχής από εκεί! Τι κρίμα! Ταυτόχρονα με εμάς πλησίασε και άλλη μια ομάδα 4 πεζοπόρων - το κρύο και η ομίχλη δεν άφηνε περιθώριο για κοινωνικότητα... 

Βγάλαμε γρήγορα κάποιες τυπικές φωτογραφίες της κορυφής - όπως κάνουμε κάθε φορά - και κινηθήκαμε προς τα κτίρια προκειμένου να προστατευτούμε από τις καιρικές συνθήκες. ΄Αφού κάναμε μια μικρή στάση ξεκούρασης πήραμε τον δρόμο της επιστροφής - λίγα βήματα κάτω από την κορυφή βρίσκεται και το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία - το προσπεράσαμε και συνεχίσαμε τη κατάβαση μας μέσα από το δάσος και στη συνέχεια ακολουθώντας τον δρόμο προς το καταφύγιο "Β.Τσάκος" που βρίσκεται στη θέση Πέταλο του Κιθαιρώνα, σε υψόμετρο 1.090μ, 9.5 χιλ. από τα Βίλια, (Ε.Ο.Σ. Ελευσίνας με 25 κρεβάτια). 

Μετά από μία ολιγόλεπτη στάση στο Καταφύγιο μπήκαμε πάλι στο δασικό μονοπάτι 22 με σκοπό την επιστροφή μας στο χωριό Πλαταιές. (Το Εθνικό Μονοπάτι O22 συνδέει την Αθήνα με τον Παρνασσό, περνώντας από όλα τα ενδιάμεσα βουνά - η διαδρομή σηματοδοτήθηκε το 2004 και έκτοτε έχει δεχθεί ελάχιστη φροντίδα. Κάποια τμήματα είναι σε καλή κατάσταση, ικανοποιητικά σηματοδοτημένα ενώ άλλα έχουν περιπέσει σε αχρησία.)

ΜΗΛΑΣ / ΓΚΙ / ΙΞΟΣ / ΜΕΛΑΣ (Το παρασιτικό φυτό επάνω στα έλατα!)

Το φυτό βρίσκεται σε αρκετά μέρη της χώρας μας ως παράσιτο πάνω σε διάφορα δένδρα και ιδιαίτερα στα έλατα. Σπανιότερα βρίσκεται πάνω σε βελανιδιές, μηλιές και απιδιές, στη Θεσσαλία, στα δάση της Πίνδου, στον Όλυμπο, στη Όσσα, στην Πάρνηθα τον Ταΰγετο και τα όρη της Κρήτης. Δεν πλησιάζει σαν παράσιτο δέντρα που έχουν γαλακτώδη χυμό. Τα πουλιά όμως αρέσκονται στους γλοιώδεις καρπούς και σκορπούν τα σπέρματα παντού ευνοώντας τον πολλαπλασιασμό του.

Η λατινική του ονομασία είναι Viscum alba (Βίσκο το λευκό) και ανήκει στην οικογένεια των Λορανθοειδών. 

Το βότανο το συναντούμε με τις κοινές ονομασίες Ιξιός (Κρήτη και αλλού), Ιξιά, Μέλα (Λακωνία), Μηλιός (Οίτη), Μελάς (Παρνασσό), Μελιός ή Μελιά, Βρυ ελατένιο (Άρτα), Βίσκο, Γκι. Είναι φυτό πολυετές και έχει φύλλα κιτρινοπράσινα μακρουλά και σουβλερά. Τα άνθη του είναι επιφυή, ανά 5-6 στα σημεία που διχοτομείται στα κλαδιά. Ο καρπός του είναι ρόγα μικρή σφαιρική και λευκή. Οι καρποί είναι ζελατινώδεις και κολλάνε εύκολα παντού.

Λίγα μόνο χιλιόμετρα πριν φθάσουμε στο σημείο που είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο παρατηρήσαμε και εντυπωσιαστήκαμε από μερικά αλεξίπτωτα πλαγιάς, γνωστά και ως "παραπέντε" από τη διεθνή τους ονομασία, "Parapente" (Μορφή ατομικής ανεμοπορίας με τη χρήση ενός ειδικού αλεξίπτωτου και απογείωση από μια πλαγιά σε ύψος, με την εκμετάλλευση των ανοδικών ρευμάτων του άνεμου μπροστά από την πλαγιά). 

Ολοκληρώνοντας την πεζοπορική μας εξόρμηση, είχαμε ανάμεικτα συναισθήματα αλλά κυρίως χαρά που γνωρίσαμε αυτό το βουνό - η διαδρομή μας άρεσε ιδιαίτερα παρότι δεν μπορέσαμε λόγο καιρικών συνθηκών να αγναντέψουμε από τη κορυφή. Σε κάθε περίπτωση, όμως νιώσαμε ότι ανταμειφτήκαμε από τη διαδρομή και γεμίσανε οι μπαταρίες μας - όχι βέβαια με ρεύμα από τις ανεμογεννήτριες - αλλά την ορειβατική πεζοπορία μας και την επαφή μας με τη φύση.