Παρνασσός (Στα 1932 μ.)

Φτερόλακκα - Χιονοδρομικό Κέντρο -  προς κορυφή Λιάκουρα.

12/12/2021

Το πλάνο ήταν να φτάσουμε με το αυτοκίνητο μέχρι το Σαλέ του Χ/Κ Παρνασσού κι από εκεί να κινηθούμε προς τη κορυφή Λιάκουρα (2457 μ.). Κινηθήκαμε προς το χιονοδρομικό κέντρο της Φτερόλακας  μέσω Επταλόφου όμως ο καιρός ήταν κλειστός, με ασθενή κατά βάση βροχή και χιονόπτωση πάνω από τα 1500 μ υψόμετρο. Δεν μπορέσαμε να προσεγγίσουμε στην επιθυμητή θέση - χάσαμε αρκετή ώρα ηλιοφάνειας κι έτσι επιστρέψαμε κι αφήσαμε το αυτοκίνητο μας στο Parking του χιονοδρομικού της Φτερόλακας, στο σημείο  που βρίσκεται ο αναβατήρας «7» ο οποίος συνδέει τον χώρο του  Parking με το Σαλέ του χιονοδρομικού. Το γεγονός αυτό, είχε αλλάξει ήδη καθολικά τον αρχικό σχεδιασμό.

Περπατώντας για περίπου 300 μ. στον κεντρικό δρόμο που ενώνει την Φτερόλακα με τα Κελάρια, συναντήσαμε στο αριστερό μας χέρι έναν δασικό δρόμο τον οποίο και ακολουθήσαμε. Ο δασικός αυτός δρόμος οδηγεί στη βάση του χιονοδρομικού της Φτερόλακας .

Μετά τα πρώτα 500 μ. περίπου και βγαίνοντας από τα έλατα, ακολουθήσαμε ευθεία πορεία προς τα επάνω αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο να ακολουθήσουμε όλη την διαδρομή του δασικού δρόμου. Το χιόνι έφτανε περίπου τα 30-40 εκ και ήταν μαλακό δυσκολεύοντας την ανάβαση.

Στην συνέχεια φτάσαμε στη βάση του χιονοδρομικού κέντρου της Φτερόλακας όπου αρχίσαμε να ακολουθούμε ουσιαστικά την διαδρομή της περιφερειακής πίστας «Σαχάρα» με στόχο να μας οδηγήσει όσο το δυνατόν πιο κοντά στην κορυφή Λιάκουρα. Το χιόνι γινόταν ολοένα και περισσότερο αν και πλέον ήταν παγωμένο, βοηθώντας με αυτό τον τρόπο να βουλιάζουμε λιγότερο μέσα στο χιόνι, ωστόσο δυσκόλευε ολοένα και περισσότερο την επικείμενη μας ανάβαση.

Στο κομμάτι αυτό της διαδρομής προς τη κορυφή του Παρνασσού, το ύψος του χιονιού συνεχώς αυξανόταν αλλά η μεγαλύτερη αντιξοότητα που αντιμετωπίσαμε  ήταν ο σφοδρός νότιος άνεμος που σε συνδυασμό με την χιονόπτωση και την ομίχλη δεν άφηναν να ευχαριστηθούμε την διαδρομή. 

Περπατώντας συνολικά για περίπου δυόμιση ώρες και έχοντας φτάσει στην βάση του αναβατήρα «Σαχάρα» αποφασίσαμε να σταματήσουμε και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής αφού ο άνεμος έπνεε θυελλώδης και η ορατότητα ήταν μηδενική. 

Στην επιλογή της διακοπής της προσπάθειας μας και της επιστροφής μας συντέλεσε και το γεγονός ότι δεν είχαμε φτάσει στο ύψος που θέλαμε στη συγκεκριμένη ώρα που θέλαμε με συνέπεια ότι αν συνεχίζαμε θα σκοτείνιαζε κι εμείς θα είχαμε αρκετή απόσταση μπροστά μας και μέχρι να φτάσουμε στο αυτοκίνητο.

Χαρήκαμε ιδιαίτερα τη πεζοπορική μας διαδρομή, το χιόνι και την απόλυτη ηρεμία κι ομορφιά του τοπίου, παρόλο που δεν φτάσαμε στη κορυφή του βουνού κι αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω. Σίγουρα, θα δοκιμάσουμε να σε διαφορετική ημερομηνία με άλλες συνθήκες και καλύτερες προοπτικές να φτάσουμε τη κορυφή του Παρνασσού.